Renta rodzinna – ile wynosi i komu przysługuje?

O rentę rodzinną, wypłacaną przez ZUS, może ubiegać się każdy członek rodziny zmarłego, jeżeli w chwili śmierci przysługiwała mu emerytura albo renta w związku z niezdolnością do pracy, czy też odbierał zasiłek albo świadczenie przedemerytalne.
Komu przysługuje renta rodzinna?
Renta rodzinna to świadczenie przysługujące członkom rodziny zmarłego, który posiadał prawo do emerytury czy renty w związku z niezdolnością do pracy. Jest ona przyznawana także w sytuacji, gdy osoba ta nie miała jeszcze prawa do takich świadczeń, ale spełniała warunki, aby je otrzymać.
Rentę rodzinną mogą też otrzymać bliscy zmarłego, który pobierał zasiłek lub świadczenie przedemerytalne, albo nauczycielskie świadczenie kompensacyjne. To bowiem wystarczy, aby uznać, że taka osoba spełniała warunki do przyznania jej renty w związku z całkowitą niezdolnością do pracy.
Renta rodzinna dla dziecka
Dzieci zmarłego (własne, drugiego z małżonków oraz przysposobione) posiadają prawo do otrzymania renty do momentu ukończenia przez nie 16 roku życia, lub 25 lat jeśli nadal się uczą.
Wiek nie ma żadnego znaczenia w przypadku dzieci, które stały się całkowicie niezdolne do pracy przed momentem ukończenia 16 lat, albo w trakcie nauki szkolnej do ukończenia 25 roku życia. Gdy osiąga ono ten wiek na ostatnim roku studiów, okres ten zostaje przedłużony do zakończenia konkretnego roku. Za naukę w szkole uznaje się naukę pobieraną w systemie dziennym, wieczorowym, zaocznym oraz eksternistycznym.
Renta rodzinna – wnuki i rodzeństwo
Prawo do renty rodzinnej, na takich samych zasadach przysługuje również wnukom, rodzeństwu oraz innym dzieciom, nad jakimi sprawowała opiekę osoba zmarła. Dzieci te muszą być jednak przyjęte na wychowanie przynajmniej na rok przed śmiercią osoby ubezpieczonej, chyba że śmierć była następstwem wypadku. Jednocześnie, dzieci te nie mają prawa do renty po zmarłych rodzicach. W przypadku, gdy rodzice żyją, renta po zmarłym zostaje przyznana tylko gdy nie są oni w stanie zapewnić dzieciom utrzymania, albo gdy zmarły miał sądowe prawo opieki nad nimi.
Renta nie przysługuje dzieciom, które osoba zmarła wychowywał w ramach rodziny zastępczej albo rodzinnego domu dziecka.
Renta rodzinna dla wdowy
Renta rodzinna przysługuje wdowie lub wdowcowi, jeśli w momencie śmierci małżonka pozostawali z nim we wspólności małżeńskiej, a także jeżeli ukończyli 50 lat albo są niezdolni do pracy, czy też wychowują dziecko, wnuka czy rodzeństwo uprawnione do renty po zmarłym małżonku. Dzieci te nie mogą mieć ukończonych 16 lat, lub 18 jeżeli ciągle się uczą. Minimum jeden spośród tych warunków, musi być spełniony przez wdowę/wdowca, w przeciągu 5 lat od śmierci małżonka albo zakończenia opieki nad dziećmi, wnukami albo rodzeństwem, które są uprawnione do renty.
Z kolei wdowa, która w chwili śmierci małżonka nie miała z nim wspólności małżeńskiej, może ubiegać się o rentę jeśli posiada ustalone prawo do alimentów.
Wdowa, która nie spełnia warunków pozwalających na otrzymywanie renty, ale nie posiada źródeł utrzymania, może ubiegać się o okresową rentę rodzinną. Będzie mogła ją otrzymywać przez rok od momentu śmierci małżonka albo do czasu wzięcia udziału w szkoleniach umożliwiających zdobycie kwalifikacji pozwalających na uzyskanie pracy zarobkowej (do 2 lat).
Renta rodzinna dla rodziców
Renta rodzinna po zmarłym dziecku przysługuje rodzicom, którzy byli bezpośrednio przed śmiercią utrzymywani przez zmarłego. Muszą oni również spełnić takie same warunki jak wdowa/wdowiec ubiegający się o rentę.
Ile wynosi renta rodzinna?
Wysokość renty jest zależna od wysokości emerytury lub renty w związku z niezdolnością do pracy, jaką otrzymywałby zmarły. Dla jednej osoby uprawnionej jest to 85% świadczenia przysługującego zmarłemu, dla dwóch osób – 90%, a dla trzech i więcej osób – 95%.
Jeśli wszystkim członkom rodziny przysługuje jedna łączna renta rodzinna, zostaje ona podzielona po równo, pomiędzy uprawnione osoby.
Renta rodzinna - podstawa prawna
Ustawa z 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2004 r. Nr 39, poz. 353 z późn. zm.)
Rozporządzenie ministra polityki społecznej z 14 grudnia 2004 r. w sprawie orzekania o niezdolności do pracy (Dz. U. z 2004 r. Nr 273, poz. 2711)
Zostaw komentarz